Gitega: tweede grootste stad van het land
Ik ben vaak op terrein, gemiddeld zo een 3-tal dagen per week. Dat is echt interessant! Het binnenland is in geen enkel opzicht te vergelijken met Bujumbura! Ik ben echt heel dankbaar dat deze job de 2 wat met elkaar kan combineren.
Het werk bestaat nu eigenlijk vooral uit het verbeteren van de opvolgingssystemen van de kredietsystemen en fondsen.
ADISCO steunt boerengroepen in het realiseren van hun eigen plannen. Zo zijn er groepen die beslist hebben om geiten te kweken. Zij hebben ADISCO gevraagd om hen te helpen met het verbeteren van het lokale ras. ADISCO is dan op zoek gegaan en heeft een fokker gevonden die bokken van een verbeterd ras verkocht tegen een redelijk prijs. ADISCO verkoopt deze bokken op krediet door aan de boerengroepen die geïnteresseerd zijn. Na 1 jaar moet de prijs van de bokken zijn terugbetaald aan ADISCO. De boerengroepen hebben een systeem bedacht waarbij elke persoon die een lokale geit wil laten dekken door een verbeterde bok, een bepaald bedrag moet betalen aan de groep. Zo verdient de groep geld aan de bok, verbetert het ras, en kan de groep na 1 jaar het bedrag terugbetalen en de jaren erop een groepskas aanleggen en sparen of investeren.
Geiten geven op krediet aan boerengroepen; de groepen discussiëren over de prijs en de keuze van de geit
Het is eigenlijk wel ongelooflijk hoe sterk deze groepen zijn. Zowat overal in het land hoor je 'Muzungu, donne-moi l'argent!'. In de regio's waar dit project echt aanslaat, hoor je niemand zoiets zeggen. Integendeel. De mensen nodigen je uit bij hen thuis en trakteren je op een fanta citron of een bord rijst. Zij zien in dat de ontwikkeling van hun land niet gebaseerd kan zijn op donaties van de blanken, maar dat zij het zelf zijn die hun toekomst in handen moeten nemen. Hun fierheid is hersteld en ze ondernemen continu kleine projecten die ze zelf opzetten en financieren, met ondersteuning en begeleiding van ADISCO. En ik heb gezien hoe snel dergelijke kleine projecten een impact kunnen hebben op het leven van de boeren...
Project 'champignon'
Discussiëren binnen de unie
Na de vergadering: tijd voor dans!
De volgende weken ga ik steeds meer beginnen werken voor CADEC. CAM, de derde organisatie neem ik er binnen enkele maanden bij. Zo heb ik rustig de tijd om me wat in te werken bij elke partner.
Op sociaal vlak loopt alles op wieltjes. Ik zit hier echt heel graag. Ik heb een kleine bende kameraden en enkele goede vrienden gemaakt. Mijn hobby's op dit moment zijn: Kirundiles, gym & toniccen en naailessen volgen. Normaal beginnen er zeillessen vanaf dit weekend. Decadent! Maar ik kijk er wel naar uit!
Typisch middageten op terrein: brochetten (mijn 2 dichte collega's, de animator en de chauffeur)
Over de veiligheid is het nog steeds moeilijk om een uitspraak te doen. Kleine criminaliteit is er overal. Dieven, kleine bendes,... Ik heb persoonlijk niet zo veel meer gehoord over de rebellen in de bossen. Ze houden zich precies wat gedeisd. Wat wel zeker is , is dat het leger zich klaarmaakt voor een eventuele aanval. Collega's van me wisten me te vertellen dat het Burundese leger voor veel geld wapens en helicopters hebben gekocht van Oost-Europa. Bij levering bleek echter niets te werken. De helicopters vliegen niet en de wapens zijn enorm oud. Ik vraag me dat af in hoeverre het leger de bevolking kan bijstaan moest het ooit zo ver komen. Misschien beter niet bij stilstaan...
Voila, hier even kort een update.
Bedankt voor al jullie leuke mailtjes!!
Ik denk vaak aan jullie!
Dikke zoen, Stephanie
