Vakantiekiekjes

Hallo!!!

Lang geleden en veel gebeurd. Eerst en vooral zou ik me willen excuseren voor al de on/laat beantwoorde mails de voorbije 2 maanden. De eerste drie weken van augustus heb ik echter bezoek gehad van Matthias en Jo en maar liefst 1 dag na hun vertrek is mijn mama me voor nog eens drie weken komen vervoegen. Een en al vreugde dus. Ik heb (bijna) geen seconde van hun aanwezigheid willen missen door me achter de computer te zetten...

In dit blogberichtje wil ik het vooral over deze vakantie hebben. We hebben immers zowat heel het land doorkruisd, een hoop mensen ontmoet en talrijke ervaringen opgedaan.

Jo, Matthi, Marijke en ik zijn eerst naar Gros Morne gereisd. Daar was 'festifransik' van start moeten gaan. Dit had een groot festival rond mango's moeten zijn... Vandaaruit zijn we naar Cap Haitien getrokken, de tweede grootste stad van het land. Ik vind het alvast veel mooier en gezelliger dan Port-au-Prince. Niet al te ver van deze stad, in Milot, liggen de citadel 'La Ferrière' en het paleis 'Sans Souci', de twee grootste bezienswaardigheden van het land. Na een week noorden zijn we teruggekeerd naar Port-au-Prince om de volgende dag te vertrekken naar het zuidelijke stadje Jaqmel. Marijke had maar een weekje vrij, dus heeft ons in PAP moeten verlaten. Vanuit Jaqmel hebben een bezoek gebracht aan de Bassins-Bleu. Dit zijn hele mooie watervallen, ideaal om je eventjes lekker te verfrissen en uit te rusten. Enkele dagen later zijn we naar Les Cayes gegaan en daar hebben we de boot genomen naar Ile-à-Vache, een prachtig eilandje zonder auto's, brommers, enzo. Op Ile-à-Vache zijn Matthi en ik een beetje ziek geworden. We besloten we terug te gaan naar Les Cayes om daar wat te relaxen. Na een heel kort bezoekje in het ziekenhuis zijn we terug naar Port-au-Prince gegaan, om het daar nog wat rustiger aan te gaan doen. Rond Port-au-Prince hebben we de laatste week Fort Jacques bezocht, Croix-des-Bouquets, Rue des Artists, Marche de Fer, Chan Mas,...

Met mama heb ik het omgekeerde gedaan. We zijn kalm in Port-au-Prince begonnen. We hebben daarna enkele stevige wandelingen gemaakt in de bergen van Fermathe, Kenscoff en Furcy. Mama wou alle plaatsen zien waar ik gewerkt had. De boerderij van Gressier kon dus niet ontbreken. Natuurlijk heb ik haar ook mee naar Gros Morne genomen. De grote 'attracties' van Cap Haitien kon ik haar natuurlijk ook niet ontzeggen. De laatste week zijn we naar Port Salut, een vissersdorpje in het zuiden gegaan. In Port-à-Piments hebben we de grootste grot van de Caraiben kunnen bezichtigen.


Moet nog even bij gezegd worden: deze zes weken reizen zijn ondernomen met het openbare vervoer: bussen, taptaps, bootjes, paarden en moto's en bij een hitte van 35 tot 40 graden. Conclusie: Haiti is prachtig, maar je moet er veel lef, wil en uithoudingsvermogen voor hebben
:-) Sèlman pou moun ki fèm anpil! Bedankt Matthi, Jo en mama voor deze heerlijke weken!

Ziehier willekeurig enkele vakantiekiekjes.

Een ietwat langer dan verwachte wandeling op Ile-à-Vache

Palais Sans Soucis, MilotKust waar je boot moet nemen Les Cayes --> Ile-à-Vache

Voodooceremonie Gros Morne

Openbaar vervoer (1): Matthi in taptap Mama in grot, Port-à-Piments Openbaar transport (2): Stephanie op moto Boukan Richa, Gros MorneGros MorneFermatheOpenbaar vervoer (3): bus Cap-Haitien --> PAP

Beklimming naar Citadel La Ferrière

Vissers, Port Salut

Port-au-Prince

Gros Morne

Marche en Fer, Jaqmel

Bassins-Blue

Port Salut

Haitianen met hoogtevrees, Citadel La Ferrière

Cap Haitien

De volgende keer meer over mijn werk hier. Ook best veel evolutie!

Bedankt voor alle leuke en lieve mailtjes en voor de toffe verrassingen die Jo, Matthi en mama in jullie naam naar hier hebben gebracht!

Tot de volgende!!

Stephanie XXXXX

Update

Dag iedereen!!

Dat is alweer lang geleden he! Hoe gaat het daar in België? Het land heeft een tijdje op stelten gestaan door een pasgeboren olifantje heb ik gehoord ;-) En de verkiezingsgekte is gedaan. Ik kan me voorstellen dat dat wel een beetje een opluchting zal zijn.

Hier gaat alles prima met mij. Ik ben nu coördinatrice van het 'projet d'appui de la production et la commercialisation de mangues fransiques, Gros Morne'. Dat heeft uiteraard tot gevolg dat ik vaak in het noorden zit. Er is daar echter geen internetverbinding, en vaak is er zelfs geen GSM netwerk. Geen zorgen maken dus als je een tijdje niets van me hoort :-)

Iteca ondersteunt KOPKOMFG, de 'Koperativ Prodiksyon ak Komersializasyon Mango Fransik, Gwomon'. De laatste weken heeft KOPKOMFG grote vooruitgang geboekt. We zijn er in geslaagd enkele camionnen mango's te verkopen voor export naar de USA en naar Canada en dit tegen een prijs die een stuk hoger ligt dan voorheen. De leden van de coöperatief werken heel goed samen en zijn echt gemotiveerd en dat levert zijn vruchten. JMBitto, de grootste mango-exportateur van Haïti, dreef eerst spot met ons en vertikte het zijn prijs te verhogen. Positieve geruchten moeten de ronde gegaan zijn, want vorige week belde hij ons terug op, met het voorstel een camion op de kopen voor 55 gourdes per douzen in plaats van 45 gourdes!

Het zijn de leden van KOPKOMFG zelf die de mango's gaan plukken en ze met ezels naar één van onze voorlopige centra brengen. Daar worden ze geselecteerd, gewassen en afgedroogd. Ze worden op een speciale manier gestapeld in een huisje tot de camion ze komt ophalen. Die camion rijdt naar Port-au-Prince en daar wordt alles nog eens geselecteerd en behandeld om dan uiteindelijk op de boot te worden gezet naar de VS of Canada. Hetgeen in PAP gebeurt, ligt tot nu toe nog niet in onze handen...

Iteca is bijna klaar met de bouw van twee grote professionele centra voor de selectie en voor het kuisen van mango's. We zouden ook graag een atelier beginnen voor de transformatie van mango tot jus. De markt hiervoor is immers zeer groot. Morgen heb ik een vergadering met de minister van landbouw om ons voorstel te bespreken en de steun van de staat te vragen. Van woensdag tot de dinsdag erop ga ik tevens naar de Bahama's met een medewerker van de EU. We gaan er de afzetmarkt voor fruit bestuderen. De Bahama's zouden een hogere prijs geven en minder eisen stellen voor de import van sinaasappels, mango's, advocado,...dan de USA en Canada. We hebben er ook een afspraak met de minister van buitenlandse zaken! Ik ben zeer benieuwd! WOOHOO!

Mij mij alles goed, zoals je ziet. De algemene situatie in Haiti is echter minder stabiel. De voorbije twee weken zijn er studentenmanifestaties geweest omtrent het minimumloon. Dat staat nu vast op 70 gds per dag (1,5 $). Er is echter een wetsvoorstel ingediend om dit te verhogen naar 200 gds (5 $). Eergisteren is gebleken dat de president dit niet wilt tekenen. Tijdens deze manifestaties zijn auto's vernietigd, stenen gesmeten naar de politie en de MINUSTAH, de blauwhelmen, hebben overvloedig traangas gebruikt. Scholen en het staatshospitaal zijn geëvacueerd. Donderdag 18 juni, heeft de MINUSTAH een man neergeschoten tijdens een begrafenis van een populaire en politiek actieve pater. Aanleiding hiertoe is nog niet duidelijk. Daarna zijn er ware rellen uitgebroken tussen de burgers en de veiligheidsmachten. Het volk heeft het lijk van de jongeman tot voor het paleis gedragen. Kortom: chaos alom. Vandaag zijn het tevens verkiezingen. De tweede ronde al, omdat de vorige keer te weinig mensen waren gaan stemmen...

Voor de rest..De regen valt overvloedig. De wegen zijn in ermbarmelijke staat. Bruggen zijn ingestort en op sommigen plaatsen veroorzaken in de modder vastzittende camions voor files van enkele dagen lang...

Ik sluit af met enkele 'sfeerbeelden' van Port-au-Prince:

Een dikke zoen aan iedereen!!! En ja, blijkbaar heb ik mijn gegevens nog steeds niet doorgegeven. Bij deze: Stéphanie, Iteca, 3ème Ruelle Rivière #3bis, B.P. 15544, Pétion-Ville, Port-au-Prince, Haïti en mijn GSM-nummer is (0059) 36 55 66 21.

Ik mis jullie hoor! Het is toch niet zo gemakkelijk Haïtaanse vrienden te maken! Zeker jongens niet. Er zijn er veel die na 5 minuten van je houden en met je willen trouwen. In het algemeen is iedereen snel passioneel verliefd op iedereen, maar het is ook weer snel gedaan. 'Amour chocolat' wordt dat ook wel eens genoemd. 'Gewone' vriendschappen vergen veel meer werk :-)

Tot hoors! Stephanie XXX

RARA, mango's en verkiezingen

Dag iedereen!

Ik weet het, ik heb vrij lang op me laten wachten...Ik zal het proberen goed te maken ;-)

Het is enorm druk geweest de laatste weken. Eerst en vooral waren er de RARA-feesten. De hele periode tussen Karnaval en Pasen, en vooral tijdens de week van Pasen zelf, zijn er muziekgroepjes die door de straten dolen, zij heten RARA. Er staat dan een heleboel volk langs de kant van de weg te wachten tot er zo een groep passeert. Wanneer dat het geval is, zijn de mensen door het dolle heen en stappen en dansen ze een heel eind mee, tot ze niet meer kunnen. De muzikanten maken hun instrumenten zelf en gaan vaak de hele nacht door. Dit hele gebeuren vindt eigenlijk plaats binnen het voodooisme. Binnen elke RARA-groep zit een voodoopriester die hoopt bezeten te worden door de 'lwa'. Dit zijn geesten die de mens in contact kunnen brengen met de 'hogere wereld'.

Ik ben naar de RARA-feesten gegaan in Leogane. Dat zijn de bekenste van het land. Als blanke is het echter niet gemakkelijk volledig door te dringen tot de kern van zo een RARA-band. Als dat dan toch gebeurt, wordt je zo geplet dat het absoluut onmogelijk is dan een foto te nemen. Gelukkig waren er enkele stevige dame mee die me daarbinen wat beschermd hebben....

Dan was er natuurlijk nog Pasen zelf. Hier thuis was er een familiefeest. In de namiddag ben ik met een vriendin naar een optreden geweest in de grote cinemazaal van Potoprens. Hetgeen ik niet op voorhand wist, was dat het een concert was dat, op zijn zachts uitgedrukt, religieus getint was. Constant 'Halleluja' en op de knieën vallen enzo...Hmmmm...een nieuwe ervaring voor mij zal ik maar zeggen :-)

Maandag 13/04 ben ik vertrokken naar Gros Morne, een stadje in het noordwesten. Iteca leidt daar een heel groot project rond mango's. De regio rond Gros Morne is immers de enige zone ter wereld waar de mango fransik groeit. Dit is een zeer lekkere, sappige mango met weinig draadjes. Ze wordt gezien als dé beste soort mango en de vraag op de internationale markt is zo goed als onverzadigbaar. Een groot probleem is echter dat de boeren in Gros Morne niet diegenen zijn die het geld van de export opstrijken. Zij zitten totaal in de grip van de 'voltijè', de intermediairen die hun mango's komen opkopen, naar Potoprens transporteren en daar doorverkopen aan de grote exporteurs. Ze geven de boeren in GM 25 gourdes, wat overeenstemt met 0,5 euro, voor een douzen mango's. We spreken over mango's die gemakklijk aan 8 dollar per stuk verkocht worden in de VS! In plaats van 12 mango's te nemen voor een douzen, nemen ze er 20 tot 25 omdat er volgens hen in zeker de helft van de mango's wormen zitten. Dit is helemaal niet het geval! Vorig jaar zou er welgeteld 1 mango fransik met wormen gemeld zijn in de VS! En zo kan ik blijven doorgaan. De handelsbalans zit compleet scheef!!


Iteca is nu al twee jaar bezig met het op poten zetten van een cooperatief. Zij mobiliseert zo veel mogelijk producenten van de mango fransik om samen 1 blok te vormen en op deze manier een druk te kunnen uitoefenen op de 'voltijè'. Op deze wijze kunnen ze bijvoorbeeld een betere prijs opeisen. Iteca is nu ook ver gevorderd in gesprekken met een van de grootste mango-exporteurs, Bitto genaamd. Zij zijn bereid mango's rechtstreeks te kopen bij de boeren ginder. Zij zouden dan een contract sluiten met de Cooperatie om elk jaar een bepaalde hoeveelheid mango's te kopen tegen een vast overeengekomen prijs. Op deze manier worden de intermediairen overgeslaan en verdienen de boeren zelf meer aan hun mango's. Hierin kadert dan ook hetgeen waarmee ik op dit moment bezig ben. Twee weken lang ben ik bij de leden van de Cooperatie langsgegaan om enquetes te gaan afleggen in verband met de hoeveelheid mango's die ze kunnen verkopen, de prijs die ze er nu voor krijgen, de prijs die ze ervoor zouden willen krijgen,...Ik heb nu zo een 500tal enquetes in mijn bezit. Die ga ik deze week verwerken en volgende week komt Bitto nog eens met ons praten. Met behulp van de resultaten zouden we dan een concreet contract kunnen opstellen. Ik kan zo nog eventjes doorgaan over ons project in Gros Morne, maar ik denk dat dit zo wat de grote lijnen zijn...


Ziehier enkele foto's van in Gros Morne:

4 gaten in de achteband van onze moto, dus wij naar de garagist

Gros Morne wordt omgeven door 3 rivieren met heel veel aftakkingen, waar je dus ook naartoe gaat, je moet hem altijd wel ergens over...

Gros Morne is een gebied dat heel fel getroffen is door de cyclonen Ike en An vorige zomer. Er is geen weg meer, het ziekenhuis is weggewaaid, de scholen gesloten,...Het cyclonenseizoen (juni-okt) baart vele mensen zorgen.

Intussen zijn de verkiezingen ook gedaan. Alles is bijzonder kalm verlopen, buiten een paar rellen en brandstichtingen in het westen. Het is te kalm verlopen eigenlijk. Er is geen kat gaan stemmen. Morgen wordt duidelijk of de verkiezingen geldig worden verklaard of niet. Wanneer dit niet het geval is zou dit weleens kunnen leiden tot spanningen. Alweer afwachten dus...

Tot de volgende keer! Een hele dikke zoen aan mijn familie en mijn vriendjes, ik mis jullie hoor!

Zoals beloofd probeer ik er steeds een foto met mezelf op bij te steken. Mijn keuze beperkt zich echter vaak maar tot 1 of 2. Ik heb enkele Braziliaanse vrienden gemaakt deze week. Zondag hebben we samen doorgebracht. Zo lekker gaan eten op restaurant (rijst met bonen en omdat het zondag is een stuk vis en enkele zoete aardappelen en een Prestige, hmmmm...), wat wandelen en zelfs gekickerd! Heerlijk lui!

Daaaag!!! XXXXX

Voor eerst op terrein

Hallo!! Hier ben ik weer!

Soms zit ik op het administratief bureau van Iteca in Port-au-Prince, soms in het vormingscentrum en boerderij van Gressier, Tiboucan en soms op het terrein. Iteca heeft terreinprojecten over het ganse land en dus zal ik in staat zijn heel wat te zien.

Deze week heb ik een ganse week in Piatre (Pyat) verbleven. Dat is een dorp in de bergen, een tweetal uurtjes stappen van de stad Montrouis, in het westen van het land. Het dorpje staat bekend om de 'massacre' van 19 jaar geleden. Toen heeft de blanke zakenman Olivier Nadal het ganse dorp dorp platgebrand toen hij te horen kreeg dat de boeren hun grond niet aan hem wouden verkopen. Alle mensen zijn toen gevlucht naar de top van de dichtsbijzijnde berg. Kinderen, zwangere vrouwen, oude mensen, iedereen! Er zijn toen veel mensen neergeschoten en er zijn er ook die onderweg gestorven zijn. De boeren van Pyat hebben alles moeten heropbouwen. Vorig jaar was het lot hen weer niet gunstig en hebben de cyclonen een heel aantal bruggen, huizen en scholen verwoest.

In Pyat zijn er heel wat bronnen en is er heel wat irrigatie. Bijgevolg heeft het dorp een groot potentieel. Er zijn echter nog veel structurele hindernissen te overwinnen voor ze hiervan echt zullen kunnen genieten. Nu is er bijvoorbeeld een waterkrachtcentrale aanwezig in het dorp, maar deze levert alleen energie aan de grote steden errond en niet aan de inwoners van Pyat zelf. De boeren moeten tevens ook enorm hoge taksen betalen om op de markt te mogen verkopen,...Ze worden gewoonweg door niemand erkend. Er zijn wel al een heel aantal boerenorganisaties aanwezig, maar Iteca wilt deze organisaties regroeperen tot één geheel. Als al die boeren samenwerken, en ik zeg het je, het zijn er zeer veel, dan zijn ze in staat op te komen voor hun rechten en een druk uit te oefenen op hogere instanties. Bovendien kunnen ze ook hun problemen met elkaar delen en samen naar oplossingen zoeken. Uit elkaars ervaring kunnen ze leren.

(Een van de bronnen in Pyat, werkelijk een prachtig dorp!)

De eerste twee seminaries hebben we gegeven aan de vrouwenorganisaties. De volgende twee aan de gemengde boerenorganisaties. We zijn in staat geweest om na 4 dagen hard werk een nieuwe regroepering vast te leggen met een voorlopig comite.














(Op de eerste foto zie je Dodo die de vrouwenorganisaties uitlegt dat vrouwen ook rechten hebben, en niet alleen maar plichten. Zij moeten hiervoor opkomen. Op de tweede foto zingt Vita een lied met de leden van alle gemengde boerenorganisaties om de gemoederen wat te bedaren tijdens een overhitte discussie.)


Het vormen van regroeperingen, die de boeren sterker maken, is een werk van de groep Animatie en van de groep Vrouwen van Iteca. Deze week ben ik met deze twee groepen op terrein gegaan, maar normaal zit ik in de groep Technologie. Deze gaat pas op terrein nadat de boerenorganisaties geregroepeerd zijn. Ze werken dan samen met de vertegenwoordigers van deze 'regroupements' en behandelen zeer specifiek de technische problemen van een zekere regio. In Pyat zal het dan gaan over het planten van een grotere diversiteit aan groenten en het herstellen van irrigatiekanalen. In andere gebieden kan het gaan over de commercialisering van mango's en advocado's tot het insluiten en vaccineren van vee en het steunen van artisanale produkten.


Het plan is nog steeds dat ik de eerste maanden het creools onder de knie krijg en leer hoe Iteca te werk gaat. Daarna zal ik dan specifieke projecten toegewezen krijgen. Zo heel stilletjes aan krijg ik meer verantwoordelijkheid en daar ben ik heel blij mee ;-)


Hele lieve groeten en houd me op de hoogte van de nieuwtjes in België!



Stephanie XXX

Eerste indrukken

Dag iedereen!!

Ik heb wat op het eerste nieuws laten wachten, ik weet het. Maar ik ben vaak op terrein en als ik in Port-au-Prince zit, dan nog is internet niet altijd even evident...

Ik huur een kamer bij een gezinnetje in de hoofdstad. Het gaat om een alleenstaande moeder, Lelene, met haar zoon van 13 jaar, Sonyo. Ze zijn echt heel vriendelijk! Zij is woordvoerster voor de RDDH, een bekende mensenrechtenNGO. Omdat het aantal kidnappings weer hoog ligt, houdt ze zich liever wat gedeisd. Ze komt alleen buiten onder begeleiding van minstens twee van haar broers. Dat is wel eventjes wennen voor mij. Ik moet altijd andere mensen zien te vinden die mij willen halen en brengen als ik weg wil. Maar je leert hier snel nieuwe mensen kennen, dus dat wordt in de toekomst waarschijnlijk steeds makkelijker. Er is ook altijd een massa volk op bezoek hier thuis. Altijd veel sfeer! Fijn!

Op mijn werk is het eigenlijk de bedoeling dat ik de eerste weken meega op het terrein om een idee te krijgen van hoe Iteca (Institut de Technologie et d'Animation) juist te werk gaat en om Creools te leren. De meeste boeren spreken immers geen Frans. Gemiddeld doet men er blijkbaar drie maanden over om Creools te kunnen. Ik ben enorm gemotiveerd en ga proberen toch wat sneller te gaan. Daarna krijg ik immers mijn specifiek takenpakket en daar kijk ik toch wel wat naar uit!

Oh ja...De eerste drie dagen na aankomst was het Carnaval. Dat is zo een van de grootste feesten in Haiti. Ik heb gehoord dat er elke dag zo een twee miljoen mensen gekomen zijn! De eerste dag ben ik naar Jacmel gegaan. Dat is een mooi stadje aan de zee (hoewel de zee hier natuurlijk nooit ver weg is). Het was echt heel gezellig.

De tweede avond heb ik in PAP gevierd. Dat was natuurlijk veel hectischer!! Maar enorm hard de moeite.

De volgende weken wordt het hier wel wat 'chaud' waarschijnlijk. 19 april zijn er immers verkiezingen voor 1/3 van de senaat. Die moesten eigenlijk al in 2007 gehouden worden maar ze werden toen uitgesteld. Het zorgt op dit moment voor veel opschudding omdat de grootste partij, die van de 'afgezette' president Aristide, niet mag meedoen. Dat samen, met de hoge voedselprijzen, zou de gemoederen wel eens zeer hoog kunnen doen oplopen. Ik ga in ieder geval zo meteen het rapport van de Crisis Group lezen en houd jullie zeker verder op de hoogte!

Groetjes aan iedereen daar in het koude Belgie, hihi

Stephanie XXX

Uitkijken

Dag vrienden en familie!

Morgen vertrek ik voor een jaar als vrijwilliger naar Haïti met Broederlijk Delen. Het wordt ongetwijfeld een enorme ervaring. Ik heb beloofd jullie op de hoogte te houden. Ziehier dus mijn blog. Welkom, en veel leesplezier!

Kus!!
Stéphanie