Hallo!! Hier ben ik weer!
Soms zit ik op het administratief bureau van Iteca in Port-au-Prince, soms in het vormingscentrum en boerderij van Gressier, Tiboucan en soms op het terrein. Iteca heeft terreinprojecten over het ganse land en dus zal ik in staat zijn heel wat te zien.
Deze week heb ik een ganse week in Piatre (Pyat) verbleven. Dat is een dorp in de bergen, een tweetal uurtjes stappen van de stad Montrouis, in het westen van het land. Het dorpje staat bekend om de 'massacre' van 19 jaar geleden. Toen heeft de blanke zakenman Olivier Nadal het ganse dorp dorp platgebrand toen hij te horen kreeg dat de boeren hun grond niet aan hem wouden verkopen. Alle mensen zijn toen gevlucht naar de top van de dichtsbijzijnde berg. Kinderen, zwangere vrouwen, oude mensen, iedereen! Er zijn toen veel mensen neergeschoten en er zijn er ook die onderweg gestorven zijn. De boeren van Pyat hebben alles moeten heropbouwen. Vorig jaar was het lot hen weer niet gunstig en hebben de cyclonen een heel aantal bruggen, huizen en scholen verwoest.
In Pyat zijn er heel wat bronnen en is er heel wat irrigatie. Bijgevolg heeft het dorp een groot potentieel. Er zijn echter nog veel structurele hindernissen te overwinnen voor ze hiervan echt zullen kunnen genieten. Nu is er bijvoorbeeld een waterkrachtcentrale aanwezig in het dorp, maar deze levert alleen energie aan de grote steden errond en niet aan de inwoners van Pyat zelf. De boeren moeten tevens ook enorm hoge taksen betalen om op de markt te mogen verkopen,...Ze worden gewoonweg door niemand erkend. Er zijn wel al een heel aantal boerenorganisaties aanwezig, maar Iteca wilt deze organisaties regroeperen tot één geheel. Als al die boeren samenwerken, en ik zeg het je, het zijn er zeer veel, dan zijn ze in staat op te komen voor hun rechten en een druk uit te oefenen op hogere instanties. Bovendien kunnen ze ook hun problemen met elkaar delen en samen naar oplossingen zoeken. Uit elkaars ervaring kunnen ze leren.
(Een van de bronnen in Pyat, werkelijk een prachtig dorp!)
(Op de eerste foto zie je Dodo die de vrouwenorganisaties uitlegt dat vrouwen ook rechten hebben, en niet alleen maar plichten. Zij moeten hiervoor opkomen. Op de tweede foto zingt Vita een lied met de leden van alle gemengde boerenorganisaties om de gemoederen wat te bedaren tijdens een overhitte discussie.)
Het vormen van regroeperingen, die de boeren sterker maken, is een werk van de groep Animatie en van de groep Vrouwen van Iteca. Deze week ben ik met deze twee groepen op terrein gegaan, maar normaal zit ik in de groep Technologie. Deze gaat pas op terrein nadat de boerenorganisaties geregroepeerd zijn. Ze werken dan samen met de vertegenwoordigers van deze 'regroupements' en behandelen zeer specifiek de technische problemen van een zekere regio. In Pyat zal het dan gaan over het planten van een grotere diversiteit aan groenten en het herstellen van irrigatiekanalen. In andere gebieden kan het gaan over de commercialisering van mango's en advocado's tot het insluiten en vaccineren van vee en het steunen van artisanale produkten.
Het plan is nog steeds dat ik de eerste maanden het creools onder de knie krijg en leer hoe Iteca te werk gaat. Daarna zal ik dan specifieke projecten toegewezen krijgen. Zo heel stilletjes aan krijg ik meer verantwoordelijkheid en daar ben ik heel blij mee ;-)
Hele lieve groeten en houd me op de hoogte van de nieuwtjes in België!
Stephanie XXX
heyyy stephanie ben blij van nieuws te vernemen en morgen bellen we naar marraine om je verhaal te vertellen hier alles hetzelfde en alles onder controle lol en heb je iets begrepen van mijn zin??? zal wel op niet veel trekken denk ik maar kom.Steph het gaan je precies redelijk goed maar we proberen je te volgen via je mama he ze is nog zo fier op je (wie niet he)dikke kus en blijf ons verder op de hoogte houden he xxxxxxxxx
BeantwoordenVerwijderenwees voorzichtig xxxxxxx vergeet dat nooit je peter
Hallo; Stephanie
BeantwoordenVerwijderenIn een godvergeten , dorre plaats slaag je er
toch in je kop boven water te houden .
Enorme bewondering daarvoor . Weinigen durven aan zoiets beginnen . Ik ben echt gelukkig dat het met een aantal zaken toch wat beter gaat .
Ik denk veel aan u.Hopelijk niet te veel krampen van al die rijst en niet te veel last
van al je huisdieren ginder . nog veel liefs en veel geluk . Papa
Dag Stephanie,
BeantwoordenVerwijderenZiet er allemaal zeer interessant uit. De projecten waarover je spreekt klinken veel belovend en zullen, als ze zelf al maar half lopen zoals gehoopt, de mensen daar veel helpen. Ales gaat precies iets trager als gehoopt, maar daar moet je je niet door laten doen, zo gaat het daar nu eenmaal. Ik hoop dat alles blijft verlopen zoals gepland en dat je veel bij leert. Hier in België wordt er aan jou gedacht!!
Groeten,
Maarten
p.s.: Ik denk dat ik vorige week vrijdag een toneel gezien heb waar je vader in meedeed?
Hey meisie,
BeantwoordenVerwijderenSjiek dat je al een hele week van het terreinwerk hebt kunnen proeven: dat dorpje ziet er idd heel schoon uit en de opzet van het project klinkt ook veelbelovend! Tof dat je er zo gedetailleerd over schrijft!
En die fotos van de vormingen doen me zooo heimwee krijgen naar mbujimayi!! Maar goed, in kameroen zal ik ook wel iets boeiends vinden zeker ;-)
In elk geval: hou je haaks, zet al je zintuigen open en laat zoveel mogelijk indrukken, verhalen en ervaringen op je los komen!
Zoen,
Clara
Dag zus,
BeantwoordenVerwijderenPrachtige foto's!!!
Mooie landschappen...en die kinderen...
Ik vind je weel grappig met die hoed!
Een heeeeeel dikke kus.
Veel geluk,
Emmanuel
PS.heb je al een regenboog gezien?
Mooie foto's!
BeantwoordenVerwijderenHet doet me plezier zoveel leuke dingen van jou te horen. Het ziet er naar uit dat je daar werkt met interessante en goede projecten. Ze mogen daar blij met je assistentie.
Veel succes met het werk!
Damien
Hey meid, Je ziet er goed uit!! Ben blij dat je project steeds meer vorm begint te krijgen en dat je dus ook meer verantwoordelijkheden krijgt. Leuke foto's ook!!! Hoop snel weer wat nieuws te lezen. Hier in België alles ok!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel, Ellen